Τα ονομαστήρια του πρωτοσυγκέλου του Μητροπόλεως Βεροίας π. Αθηναγόρα

Στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας τελέστηκε εόρτιος Όρθρος και Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Επισκόπου Αμφιπόλεως κ. Χριστοφόρου και ιερουργούντος του εορτάζοντος Πρωτοσυγκέλλου Αρχιμ. Αθηναγόρου Μπίρδα και του Αρχιδιακόνου της Ιεράς μας Μητροπόλεως π. Παντελεήμονος Παπαεμμανουήλ.

Συμπροσευχόμενος παρέστη στο Ιερό Βήμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος και κήρυξε τον θείο λόγο, ενώ κληρικοί και λαϊκοί συνεργάτες προσήλθαν για να ευχηθούν στον π. Αθηναγόρα.

Ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελέημων κηρύττοντας τον θείο λόγο ευχαρίστησε τον Επίσκοπο για την ευγενή παρουσία του και ευχήθηκε πατρικώς στον πρώτο του συνεργάτη στο έργο της διοικήσεως, λέγοντας μεταξύ άλλων:  

Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τή μνήμη τριῶν ἁγίων της: τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Χριστίνης, τοῦ ἁγίου Ἀθηναγόρου τοῦ ἀπολογητοῦ καί τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Θεοφίλου. Οἱ δύο μάρτυρες, ἡ ἁγία Χριστίνα καί ὁ ἅγιος Θεόφιλος κέρδισαν τόν στέ­φανο τοῦ μαρτυρίου ὁμολογώντας τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ «ἐνώπιον ἐθνῶν καί βασιλέων», ἐνῶ ὁ ἅγιος Ἀθηναγόρας ὑπερασπίσθηκε τή χριστιανική πίστη ἐνώπιον τῶν σοφῶν τῆς ἐποχῆς του ἀπολο­γούμενος ὑπέρ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος δυσφημεῖτο καί συκ­ο­φαντεῖτο ἀπό τούς κατά κόσμον σοφούς.

Ἔτσι καί οἱ τρεῖς ἅγιοι ἐξεπλή­ρωσαν μέ τή ζωή, μέ τή μαρτυρία καί τό μαρτύριό τους τήν προϋ­πό­θεση πού ἔθεσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μας, γιά ὅσους θέλουν νά εἶναι κοντά του αἰωνίως, λέγοντας: «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολο­γήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς».

Ὁμολόγησαν οἱ ἅγιοί μας τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί Ἐκεῖνος τούς ἀναγνώρισε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ-Πατρός του ὡς ἀδελφούς καί φίλους του, ὡς ἐκλεκτά μέλη τῆς ἐν οὐρανοῖς θριαμβευούσης Ἐκ­κλη­σίας του, ἐφόσον καί κατά τήν ἐπί γῆς ζωή τους ὑπῆρξαν ἐπίλεκτα μέλη τῆς στρατευομένης Ἐκκλη­σίας τοῦ Χριστοῦ.

Μέ τήν ὁμολογία τους ὅμως οἱ τρεῖς ἅγιοι, τούς ὁποίους ἑορτά­ζουμε, δέν ὠφέλησαν μόνο τόν ἑαυτό τους ἀλλά διακόνησαν καί διακονοῦν καί ὅλους τούς πιστούς. Διότι χάρισμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ὁμολογία τοῦ ὀνόματός του, «ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν», ὅπως γράφει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστο­λος Παῦλος, ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

Καί τά χαρίσματα τά διανέμει ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τήν προσωπικότητα καί τίς δυνα­τό­τητές τους, ὄχι γιά νά καυχῶνται γι᾽ αὐτά, ἀλλά γιά νά τά καλλιε­ρ­γοῦν πρός ὠφέλεια τῶν ἀδελφῶν τους. Ὁ Θεός, γράφει καί πάλι ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος, «ἔδωκεν τούς μέν ἀποστόλους, τούς δέ προ­φήτας, τούς δέ εὐαγγελιστάς, τούς δέ ποιμένας καί διδασκάλους πρός τόν καταρτισμόν τῶν ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ».

Πῶς διακονοῦν καί πῶς οἰκοδο­μοῦν ὅμως οἱ ἅγιοί μας τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ὅλους ἐμᾶς τούς πιστούς;

Μᾶς οἰκοδομοῦν διδάσκοντάς μας μέ τό μέγεθος τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης πού εἶχαν γιά τόν Χριστό, ὥστε δέν ὑπολόγισαν τίποτε ἀπό ὅσα εἶχαν, δέν ὑπολόγισαν τίποτε ἀπό ὅσα θά μποροῦσαν νά ἀποκτή­σουν, ἀλλά θεώρησαν τά πάντα σκύβαλα, δηλαδή σκουπίδια, προ­κειμένου νά κερδίσουν τόν Χριστό, νά κερδίσουν τήν αἰώνια ζωή κοντά του.

Μᾶς οἰκοδομοῦν, διδάσκοντάς μας ἀκόμη τή σταθερότητα καί τή συνέπεια πού πρέπει νά ἔχουμε καί ἐμεῖς ὡς χριστιανοί στή ζωή μας.

Ἄν ἐκεῖνοι ἀρνοῦντο τήν πίστη τους, ἄν ἐκεῖνοι παρασυρόταν ἀπό τίς ὑποσχέσεις τῶν εἰδωλολατρῶν, ἄν ἐκεῖνοι ἀντί νά ὁμολογήσουν τόν Χριστό ἀποφάσιζαν νά ἀκο­λουθ­ήσουν τούς ἐχθρούς τῆς πί­στεως, τότε τί θά πιστεύαμε ἐμεῖς; Ποιό παράδειγμα θά εἴχαμε γιά νά ἀκολουθήσουμε; Γιατί νά ὑπομέ­να­με καί ἐμεῖς τίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς τῆς ἐποχῆς μας, ἀφοῦ αὐτοί ὑπέκυψαν, προκειμέ­νου νά μήν στερηθοῦν τή ζωή τους;

Μᾶς οἰκοδομοῦν ἀκόμη οἱ ἅγιοί μας, γιατί μᾶς διδάσκουν ὅτι ἔχου­με καί ἐμεῖς καθῆκον νά καλλιερ­γοῦμε καί νά ἀξιοποιοῦμε τά χαρί­σματα πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός «εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκο­δομήν τοῦ σώματος τοῦ Χρι­στοῦ».

Ὅποια καί ἐάν εἶναι τά χαρί­σματα πού ἔχουμε, μικρά ἤ μεγάλα, ὅποια καί ἐάν εἶναι ἡ θέση μας μέσα στήν Ἐκκλησία, θά πρέπει νά τά αὐξάνουμε μέ τήν προσπάθειά μας, νά τά χρησιμοποιοῦμε γιά νά συμ­βάλλουμε μέ αὐτά στό ἔργο τῆς Ἐκ­κλησίας ἀλλά καί γιά νά βοηθοῦμε μέ κάθε τρόπο τούς ἀδελφούς μας.

Αὐτό κάνει ἀπό τά νεανικά του χρόνια μέχρι σήμερα καί ὁ πρωτο­σύγκελλος τῆς Ἱερᾶς μας Μητρο­πόλεως, ὁ π. Ἀθηναγόρας, ὁ ὁποῖος ἑορτάζει σήμερα, καθώς φέρει τό ὄνομα τοῦ ἁγίου Ἀθηναγόρου τοῦ ἀπολογητοῦ. Ἀξιοποιεῖ τά πολλά χαρίσματα, μέ τά ὁποῖα τόν ἔχει προικίσει ὁ Θεός διακονώντας τήν Ἐκκλησία, ὡς πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ὡς προϊστάμενος τοῦ Μητροπολι­τι­κοῦ ναοῦ, ὡς ἡγούμενος τῆς Πανα­γίας Σουμελᾶ, ἀλλά καί ὡς ἱερέας καί πνευματικός πολλῶν ἀδελφῶν μας. Διακονεῖ πάντοτε μέ πολλή ἀγάπη, μέ ζῆλο, μέ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί στόν ἐπίσκοπο καί μέ πολλή διάθεση νά προσφέρει καί νά συνεισφέρει στό ἔργο τό ὁποῖο ἐπιτελεῖ ἡ Ἱερά μας Μητρό­πολη πρός σωτηρία τῶν ἀνθρώ­πων.

Γι᾽ αὐτό καί τοῦ εὔχομαι πατρικά καί ἀπό καρδίας νά ἔχει πάντοτε πλούσια τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή καί τή διακονία του, καί διά πρεσβειῶν καί τοῦ ἁγίου Ἀθηναγόρου ὁ Θεός νά τόν ἀξιώσει μεγαλυτέρων εὐλογιῶν καί στή γῆ καί στόν οὐρανό.