Στο Ξηρολίβαδο ο Μητροπολίτης Βέροιας για την εορτή του Προφήτη Ηλία

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε ο καθιερωμένος αγιασμός στην «Μπούνα» και ακολούθησε δεξίωση στο Πολιτιστικό Κέντρο Ξηρολιβάδου, όπου ο πρόεδρος και τα μέλη του πολιτιστικού ομίλου προσέφεραν στον Ποιμενάρχη μας αναμνηστική πλακέτα για την επέτειο 30 ετών από την ενθρόνιση του στην Αποστολική Μητρόπολη της Βεροίας.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: 

«Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθής ἡμῖν, καί … προσηύξατο, καί ὁ οὐρανός ὑετόν ἔδωκεν καί ἡ γῆ ἐβλάστησεν τόν καρπόν αὐτῆς».

Αὐτόν τόν Ἠλία, γιά τόν ὁποῖο ὁμιλεῖ ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφό­θεος στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα, τόν μεγάλο προφήτη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἑορτάζουμε καί τιμοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα, ἰδιαιτέρως μάλιστα στόν ἱερό αὐτόν ναό, πού εἶναι ἀφιερω­μέ­νος σ᾽ αὐτόν.

Τόν ἑορτάζουμε καί τόν τιμοῦμε, γιατί πρῶτος τόν τίμησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Τόν τίμησε μάλιστα ἐμφανῶς καί μέ ἐντυπωσιακό, θά μπορούσα­με νά ποῦμε, τρόπο ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Διότι, ὅπως ὅλοι γνω­ρί­ζουμε ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία μᾶς περιγράφει τή ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού, ὁ Θεός τόν ἀξίω­σε τῆς μοναδικῆς τιμῆς νά μήν γνωρίσει τόν θάνατο, ὁ ὁποῖος ἀπο­τελεῖ τήν κοινή κατάληξη τῆς ζωῆς ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καθώς τόν ἀνέλαβε ζωντανό, μέσα σέ ἕνα πύρινο ἄρμα, στόν οὐρανό.

Τόν τίμησε ὅμως ἐξαιρετικά καί ἀκόμη μία φορά, κατά τή Μεταμόρ­φωση τοῦ Χριστοῦ στό ὄρος Θαβώρ. Ὅταν οἱ μαθητές του εἶδαν ἔκπληκτοι τόν Χριστό μέσα στό φῶς τῆς Θεότητος, τό ὁποῖο κατηύ­γαζε τό πρόσωπό του καί ἔκανε τά ἱμάτιά του νά φαίνονται λευτά ὡς τό φῶς, νά συνομιλεῖ μέ τόν προ­φήτη Ἠλία καί μέ τόν προφήτη Μωυσῆ.

Καί αὐτός ὁ προφήτης, ὁ προ­φή­της Ἠλίας, ὁ ὁποῖος παρότι δέν ἔχει ἀφήσει κάποιο βιβλίο προφη­τειῶν, ὅπως οἱ ἄλλοι προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἄφησε μέ τό ἔργο του, μέ τά θαύματα τά ὁποῖα ἔκανε γιά νά συνετίσει τούς Ἰσραη­λίτες καί νά στηρίξει ὅσους εἶχαν ἀνάγκη, τόσο ἰσχυρό ἀποτύπωμα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί στήν ἱστορία, ὥστε μνημονεύεται περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον προ­φήτη καί στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη, ἀλλά καί τιμᾶται περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον, κα­θώς εἶναι ὁ μόνος προφήτης στόν ὁποῖο ἀφιερώνουμε μέχρι σήμερα ἱερούς ναούς.

Καί ὅμως ὁ προφήτης Ἠλίας δέν ἦταν κάτι ἰδιαίτερο. Ἦταν, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφό­θεος, «ὁμοιοπαθής ἡμῖν». Ἦταν δηλαδή ἕνας ἄνθρωπος σάν καί ἐμᾶς, καί ὅμως ἀξιώθηκε νά λάβει πολλή χάρη ἀπό τόν Θεό. Ἀξιώ­θηκε ὁ Θεός νά εἰσακούει τίς προσευχές του ἄμεσα καί νά θαυ­ματουργεῖ διά τοῦ ἐκλεκτοῦ δού­λου του. Ἀξιώθηκε μάλιστα ὁ προ­φήτης Ἠλίας νά διατρέφεται μέ θαυμαστό τρόπο ἐπί τρία χρόνια, ὅταν μετά ἀπό τήν προσευχή του, γιά τήν ὁποία ἀκούσαμε στό ἀπο­στο­λικό ἀνάγνωσμα, δέν ἔβρεξε ἐπί τρία ὁλόκληρα χρόνια, προκει­μένου νά συνετισθοῦν οἱ Ἰσραη­λίτες καί νά ἐπιστρέψουν στόν Θεό. Καί ἔβρεξε ξανά, ὅταν ὁ προ­φήτης Ἠλίας προσευχήθηκε καί πάλι καί παρακάλεσε τόν Θεό.

Τί μᾶς διδάσκει, λοιπόν, ἡ ζωή τοῦ προφήτου Ἠλιού, τόν ὁποῖο τιμοῦμε σήμερα;

Μᾶς διδάσκει αὐτό τό ὁποῖο συχνά λέμε ἀλλά ἀδυνατοῦμε νά κατανοήσουμε, ὅτι δηλαδή ἡ ἁγιό­τητα καί ἡ χάρη τήν ὁποία δίδει ὁ Θεός δέν εἶναι προνόμιο κάποιων λίγων ἀνθρώπων. Εἶναι δυνατόν νά τήν ἐπιτύχουμε καί νά τήν κερ­δίσουμε ὅλοι μας, ὅπως τήν κέρ­δισε καί ὁ προφήτης Ἠλίας, ὁ ὁποῖος ἦταν ἄνθρωπος «ὁμοιο­παθής ἡμῖν», ἕνας ἄνθρωπος σάν καί ἐμᾶς.

Μᾶς διδάσκει ὅμως ἀκόμη καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τά δύο χαρακτηριστικά τοῦ προφήτου Ἠλία, τά ὁποῖα περιγράφει ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος.

Τό πρῶτο εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ προφήτης Ἠλίας προσευχόταν μέ πίστη, μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή προκειμένου νά ἐπιτύχει αὐτό πού ἤθελε. Καί αὐτό πού ἤθελε δέν ἦταν κάποια προσωπική ἐπιδίωξη ἤ φιλοδοξία. Δέν ἤθελε τό κακό τῶν ἀνθρώπων ἀλλά τή σωτηρία τους. Δέν προσευχόταν ἀπό ὑπο­χρέωση ἤ ἀπό ἀνάγκη, ἀλλά γιατί θεωροῦσε τήν προσευχή ἐργασία πνευματική καί θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς προτρέπει νά τοῦ ζητοῦμε ὅ,τι θέλουμε στήν προσευχή μας καί θά τό λάβουμε. «Αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν», μᾶς λέγει. Δέν μποροῦμε νά λάβουμε ἀπό τόν Θεό, ἐάν δέν ζητοῦμε, ἐάν δέν προσευχόμαστε μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη καί στήν πρόνοιά του.

Ἡ πίστη καί ἡ ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἦταν τό δεύτερο χαρακτηριστικό τοῦ προφήτου Ἠλιού, τό ὁποῖο τοῦ ἐξασφάλισε τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Ζητοῦσε ἀπό τόν Θεό μέ τήν προσευχή του, ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη ὅτι ὁ Θεός θά ἱκανοποιήσει τό αἴτημά του. Γι᾽ αὐτό καί εἶχε καί θάρρος καί παρ­ρη­σία ἐνώπιον καί τοῦ βασιλέως καί τῶν ἱερέων τῶν εἰδώλων· γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός εἰσάκουε τά αἰτή­ματά του καί τοῦ ἔδιδε τή χάρη του.

Αὐτά τά δύο χαρακτηριστικά, πού εἶναι καί ἀλληλένδετα μεταξύ τους, τήν προσευχή δηλαδή καί τήν ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, ἄς καλ­λιεργήσουμε καί ἐμεῖς μιμούμενοι τόν προφήτη Ἠλία, γιά νά ἔχουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τήν εὐλογία τοῦ προφήτου πού τιμή­σαμε σήμερα.