Η διαμάχη μεταξύ πεθεράς – νύφης είναι συνηθισμένη, και το μερίδιο της ευθύνης για τις αρνητικές σχέσεις ανήκει και στις δύο. Όσο υπεύθυνη μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι μια πεθερά που παρεμβαίνει στη ζωή της νύφης της, άλλο τόσο υπεύθυνη μπορεί να είναι και η νύφη γιατί συχνά είναι προκατειλημμένη απέναντι στην πεθερά της και μεταφράζει λάθος τις προθέσεις της.
Η ένταση αρχικά πυροδοτείται από τα στερεότυπα που υπάρχουν σχετικά με τις γυναικείες συμπεριφορές και τις προκαταλήψεις σχετικά με τη θέση της καθεμίας στην οικογενειακή δομή. Τα προβλήματα ξεκινούν πριν ακόμα συναντηθούν οι δυο γυναίκες και προκαλούνται από τις προσδοκίες και τις υποθέσεις που κάνει η μία για την άλλη.
Πολύ συχνά η νύφη πιστεύει πως η πεθερά της σίγουρα θα θελήσει να παρέμβει στη ζωή της και για να το εμποδίσει θέτει εξαρχής πολύ αυστηρά όρια απέναντί της, απορρίπτοντας κάθε συμβουλή και προσφορά της.
Μεγάλο ρόλο στη σύγκρουση παίζει η προσωπικότητα και των δυο και η ανατροφή που έχουν δεχτεί μεγαλώνοντας. Σε κάποιες περιπτώσεις, η μητέρα που μεγαλώνει γιό δένεται υπερβολικά μαζί του, συνήθως, όταν η σχέση της με το σύντροφό της δεν είναι ικανοποιητική. Ο γιός αναπληρώνει τις ανεπάρκειες του συζύγου της και εκείνη του προσφέρει όλη την αγάπη της, καθώς τον θεωρεί στήριγμά της και επενδύει σε αυτόν όλη τη ζωή της. Αυτή είναι η λεγόμενη «Ιοκάστειος μητρική φροντίδα».
Όπως είναι αναμενόμενο, στα πλαίσια μιας τέτοιας συμβιωτικής σχέσης μητέρας – γιού, η νύφη είναι η «άλλη» γυναίκα που παρεμβαίνει σε αυτή την ενότητα διεκδικώντας ένα μερίδιο της αγάπης του γιού της. Η πεθερά απειλείται από αυτή την εισβολή και τείνει να είναι επικριτική και αρνητική απέναντι σε όλες τις ενέργειες της νύφης της.
Πεθερά και νύφη παλεύουν να διατηρήσουν τον ίδιο ρόλο μέσα στην οικογένεια, αυτόν της κυρίας του σπιτιού, και για την απόκτησή του η μια νιώθει ότι παραγκωνίζεται από την άλλη. Ενώ, λοιπόν, η συνεργασία των δυνάμεων τους θα έφερνε ιδανικά αποτελέσματα, ο ανταγωνισμός μεταξύ τους καταλήγει σε τραγωδία και αναταράζει τους ρυθμούς όλης της οικογένειας που χωρίζεται σε στρατόπεδα.
Είναι ένα παιχνίδι κυριαρχίας, στο οποίο τόσο η μια, όσο και η άλλη επιδιώκουν να επιβεβαιώσουν και να διατηρήσουν τη δύναμη και την επιβολή τους. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε μια από τις δύο γυναίκες θεώρει πως η άλλη την υποτιμά ή αποδοκιμάζει τις πράξεις της.
Τα βαθύτερα αίτια αυτού του «πολέμου» είναι το αίσθημα της ιδιοκτησίας που είναι έντονο σε μερικούς ανθρώπους και ο φόβος που προκύπτει από την ανασφάλεια που αισθάνονται και οι δυο ότι χάνουν αυτό που κατέχουν και θεωρούν δικό τους. Η πεθερά νιώθει ότι χάνει τη στήριξη του γιού της και η νύφη αισθάνεται ότι εκείνος επιλέγει να υποστηρίξει περισσότερο τη μητέρα του, αντί να φροντίσει τις δικές της ανάγκες.
Το μήλο της έριδος είναι ο άντρας που μοιράζονται και που κατέχει το διπλό ρόλο, του αγαπημένου γιού της μητέρας και του μοναδικού συντρόφου της συζύγου. Το κλειδί για την ψυχολογική ισορροπία στις σχέσεις τον δυο γυναικών φαίνεται πως είναι η ξεκάθαρη και αμερόληπτη στάση του απέναντι και στις δυο γυναίκες.
Αυτός ενδέχεται να μπορέσει να θέσει τα όρια στη δράση της καθεμιάς, επιβεβαιώνοντας τη μοναδικότητά της και αναγνωρίζοντας τον ξεχωριστό ρόλο και την προσφορά της στη ζωή και την καρδιά του.
της Χρύσας Μπέκα (Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια)
