Πήγα να βάλω βενζίνη κι είδα ένα χαρτί επάνω στην αντλία: «ΔΕ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΚΟΥΠΟΝΙΑ ΤΑΔΕ».
«Τι είναι τα κουπόνια τάδε;» ρώτησα τον υπάλληλο. «Δεν έχετε ακούσει ποτέ γι’ αυτά;» με ρώτησε έκπληκτος. Όχι, δεν είχα ακούσει. «Εδώ κι ένα χρόνο γίνεται χαμός. Ψωνίζεις προϊόντα με έκπτωση και σου επιστρέφουν χρήματα. Η εταιρία είναι πυραμίδα, φέρνεις κόσμο και παίρνεις χρήματα.» Του ζήτησα περισσότερες λεπτομέρειες, μου τις έδωσε, μου είπε ότι τον φώναξε ένας γνωστός του λέγοντάς του «σε θέλω για μια ώρα», πήγε, του έδειξε τη διάρθρωση της επιχείρησης και μόλις ο υπάλληλος είδε το σχήμα του είπε «γιατί δε μου έλεγες από την αρχή ότι είναι πυραμίδα; Δεν μπαίνω σε τέτοια.».
Πριν λίγο καιρό, με κάλεσε μια παλιά γνωστή για να μου αναπτύξει ένα τέτοιο σύστημα υπηρεσιών, στο οποίο αν έβαζα κάποιο ποσό κι έφερνα κόσμο κι αυτός ο κόσμος άλλο κόσμο, θα είχα μεγάλα οφέλη. Πρόσφατα, επίσης, μια φίλη έναντι ενός διόλου ευκαταφρόνητου τιμήματος «αγόρασε» ένα κομμάτι χρυσού που φυλάσσεται κάπου σε μια τράπεζα της κεντρικής Ευρώπης και, φέρνοντας άλλα δυο-τρία άτομα, θα της επιστραφούν, υποτίθεται, τα πενταπλάσια ή εξαπλάσια της αρχικής επένδυσης (δεν κατάλαβα πολύ καλά).
Μπορεί να ακουστεί ψεύτικο, χαζό, αφελές ή υποκριτικό, αλλά έχω πρόβλημα με τα αέρα-πατέρα λεφτά. Δεν τα θέλω. Δεν τα πιστεύω. Τα νιώθω κλεμμένα, βρώμικα, λεφτά που βλάπτουν, κάνουν κακό, καίνε. Πόσο μάλλον στα χρόνια που ζούμε, με τις φούσκες να ξεφουσκώνουν η μια μετά την άλλη, τα τοξικά ομόλογα, τα ασύλληπτα περίπλοκα τραπεζικά προϊόντα με εικονικό χρήμα. Με το χρηματιστήριο που θέλουμε να ξεχάσουμε. Με αυτά που καταγγέλλουμε με ευκολία ως ανήθικα. Ωστόσο, βλέπω με απογοήτευση ότι, όταν έρχεται η ώρα, πολύς κόσμος είναι έτοιμος να υποκύψει στη γοητεία του ανύπαρκτου χρήματος.
Ο υπάλληλος του βενζινάδικου μου μίλησε για παλιότερες εμπειρίες του με πυραμίδες: για φιλίες που χάλασαν, για λεφτά που χάθηκαν, ζευγάρια που χώρισαν. Θυμάμαι ότι, πριν πολλά χρόνια, γινόταν χαμός -στη Θεσσαλονίκη, τουλάχιστον- με κάτι θολές ιστορίες που έβαζες τουλάχιστον 50.000 δραχμές και μετά από λίγο καιρό έπαιρνες κάτι εκατομμύρια. «Ξέρεις κάποιον να έχει πάρει λεφτά από τέτοιες ιστορίες;» τον ρώτησα. «Πλάκα με κάνεις…» απάντησε.
Κι εγώ δεν ξέρω. Κι επειδή ίσως να κάνω λάθος και οι πυραμιδοειδείς ιστορίες να είναι, όντως, επικερδείς και να τις έχω παρεξηγήσει, θέλω τη βοήθειά σας. Αν εσείς έχετε ανάλογες εμπειρίες και, ιδίως, αν ξέρετε περιπτώσεις ανθρώπων που πήραν λεφτά, σας παρακαλώ στείλτε μου ένα μέιλ στο chtachiaou@yahoo.gr. Να διευκρινίσω ότι δε μιλώ για περιπτώσεις πυραμιδοειδούς οργάνωσης σε πωλήσεις προϊόντων: μιλώ για αέρα-πατέρα «φέρε κόσμο και πάρε λεφτά».
Το κλου της υπόθεσης είναι η απάντηση του υπαλλήλου στο βενζινάδικο στην ερώτησή μου «Και γιατί δε δέχεστε τα κουπόνια της εταιρίας τάδε;» «Επειδή κυκλοφόρησαν πλαστά…».
Της Χριστίνας Ταχιάου
Πηγή: protagon.gr
