Φανταστείτε να σας λέει κάποιος πως ήρθε η ώρα για φαγητό – χωρίς να ξέρει αν πεινάτε. Να σας τοποθετεί σε ένα ειδικό καρεκλάκι και να σας δένει με μια ζώνη – χωρίς να ξέρει αν βολεύεστε.
Να σας βάζει μπροστά σας ένα πιάτο με φαγητό που σίγουρα δεν έχετε επιλέξει. Να σας ζητάει να το φάτε όλο – χωρίς να ξέρει αν έχετε ήδη χορτάσει. Να μη σας αφήνει να φάτε με τα χέρια –όσο και αν είναι απολαυστικό– για να μη λερωθείτε. Και, το κυριότερο, να πρέπει να το φάτε μόνος/η στο τραπέζι, γιατί οι υπόλοιποι έφαγαν ήδη ή θα φάνε μετά με την ησυχία τους. Ειδικά αυτό το τελευταίο δεν έχει καθόλου πλάκα.
Η άρνηση του μωρού ή του μικρού παιδιού να φάει είναι ένα σύνηθες πρόβλημα που πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, και που όντως μπορεί να διογκωθεί προκαλώντας στρες και μετατρέποντας τη –θεωρητικά ευχάριστη– ώρα του φαγητού σε κυνηγητό. Θυμηθείτε, λοιπόν, δυο-τρία πράγματα που ίσως διευκολύνουν αφενός το παιδί σας και αφετέρου εσάς.
Για τα μικρά παιδιά και ιδίως για τα μωρά το φαγητό είναι όπως όλα τα υπόλοιπα πράγματα γύρω τους: παιχνίδι, εξερεύνηση, μάθηση. Αφήστε το, λοιπόν, να παίξει με το φαγητό του, να το πιάσει με τα χέρια του, να πασαλειφτεί, να λερώσει. Μια σαλιάρα με θήκη που μαζεύει την τροφή που πέφτει και μια πετσέτα στα ποδαράκια είναι αρκετά. Δώστε του να κρατήσει παιδικό πιρούνι, μαχαίρι και κουτάλι, να παίξει μαζί τους, να πειραματιστεί προσπαθώντας να πιάσει το φαγητό, που αναμφίβολα στην αρχή θα του πέσει. Μην το μαλώσετε και μην το νουθετήσετε. Είναι ακόμα μικρό και μαθαίνει… Αφήστε το να επαναλάβει την κίνηση ξανά και ξανά.
Φροντίστε το καρεκλάκι του να μη βρίσκεται πολύ χαμηλότερα ή πολύ ψηλότερα από τη δική σας καρέκλα. Είναι κι αυτό ισότιμο μέλος της οικογένειας! Και μην το σφίγγετε υπερβολικά με ζώνες, δεν βολεύεται!
Αν διαπιστώσετε ότι δεν πεινάει άλλο, μην το καταπιέσετε και μην το «μπουκώσετε».
Μη συνδυάζετε την ώρα του φαγητού με τηλεόραση. Τώρα τρώμε, μπορούμε να παίξουμε και να διασκεδάσουμε, αλλά μόνο με το φαγητό μας και με ό,τι συμβαίνει στο τραπέζι.
Και πάνω απ’ όλα: Προσπαθήστε να τρώτε όλοι μαζί. Κάτι τέτοιο δεν είναι πάντα εφικτό, αλλά εφαρμόστε το όποτε μπορείτε. Αν το παιδί σας τρώει στης γιαγιάς, ζητήστε της να στρώνει τραπέζι για όλους. Η ώρα του φαγητού είναι απόλαυση, συνεύρεση, είναι αυτή η γλυκιά κι ανθρώπινη στιγμή που η μαμά ή ο μπαμπάς έφεραν στο τραπέζι ό,τι με αγάπη μαγείρεψαν ο ένας για τους άλλους. Μάθετε στο μωρό σας ότι το φαγητό δεν είναι μόνο ανάγκη ή υποχρέωση, αλλά ώρα χαράς, ζεστασιάς και διασκέδασης για όλη την οικογένεια.
Πηγή: diatrofi.gr
