Είχα μεταβεί στο Λονδίνο πριν από λίγο καιρό απεσταλμένος από την εταιρεία μου για την παρακολούθηση ενός σεμιναρίου. Εκεί συζητώντας με κάποιους Έλληνες που είχαν σπουδάσει και δουλέψει στην Αγγλία (οι οποίοι πλέον εργάζονται στην Αθήνα) με ρώτησαν για ποιο λόγο δεν εγκαταλείπω την Ελλάδα για να ζήσω στο εξωτερικό όντας νέος και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις.
Βλέποντας τις τιμές και το κόστος ζωής εκεί συνειδητοποίησα ότι για να τα βγάλει κανείς πέρα στο Λονδίνο χρειάζεται ένα ελάχιστο εισόδημα γύρω στις 30.000 Λίρες ~ 35.000 ευρώ.
Αυτό που μου τόνισαν όλοι όσοι είχαν ζήσει στο εξωτερικό είναι ότι τα χρήματα που πληρώνουν οι περισσότερες εταιρείες ναι μεν δεν είναι πολλά αλλά είναι αρκετά για να ζήσεις αξιοπρεπώς χωρίς να χρειάζεται να καταφύγεις σε βοήθεια από γονείς/πεθερικά τα λεγόμενα πεθεροδάνεια.
Παράδειγμα
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ότι μια εταιρεία που πληρώνει τον εργαζόμενο της με 700 ευρώ το μήνα το κάνει γιατί ξέρει ότι μπορεί.
Ο εργοδότης γνωρίζει ότι αυτός που θα αποδεχτεί την δουλειά των 700 ευρώ σε μια πόλη όπως η Αθήνα θα έχει εξασφαλίσει ορισμένα βασικά πράγματα. Ένα από αυτά είναι η διαμονή του.
‘Ένας γνωστός μου ο Μιχάλης ο οποίος ήρθε πριν από 3 χρόνια από την Καβάλα στην Αθήνα και έπιασε δουλειά σε μια πολυεθνική με πρώτο μισθό 810 ευρώ μου έλεγε ότι πλήρωνε ενοίκιο 450 ευρώ και τα έξοδα του μαζί με ρεύμα, κοινόχρηστα, φαγητό, διασκέδαση και βενζίνη για το αυτοκίνητο που του πήρε ο πατέρας του μόλις αποφοίτησε ήταν γύρω στα 1000 ευρώ το μήνα.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι πριν τελειώσει ο μήνας ο πατέρας του τον έπαιρνε τηλέφωνο και τον ρωτούσε πόσα λεφτά να του βάλει στο λογαριασμό του.
Πριν από 2 χρόνια θυμάμαι στις διακοπές που κάναμε μαζί περίμενε το «έμβασμα» από τον μπαμπά γιατί είχε ξεμείνει…
Ο πατέρας του Μιχάλη συνεχίζει να τον πληρώνει στα 30 του πλέον όπως έκανε και στα 4 χρόνια που τον σπούδαζε στο πανεπιστήμιο, τα 2 χρόνια που έκανε το μεταπτυχιακό του στην Αγγλία και τον 1 χρόνο που πήγε φαντάρος.
Πλέον έχει παντρευτεί και μένει στο σπίτι της γυναίκας του η οποία είναι καθηγήτρια πληροφορικής σε δημοτικό σχολείο. Αμοιβεται και αυτή με περίπου 700 ευρώ.Το σπίτι που μένει το έχτισε ο πεθερός του και του το παρέδωσε με το κλειδί στο χέρι. Η γυναίκα του πηγαινοέρχεται στο σχολείο με το αυτοκίνητο που της πήρε ο πατέρας της όταν πήρε και αυτή το πτυχίο της. Ο φίλος μου μου έλεγε πρόσφατα ότι ακόμα και το χαράτσι των 600 ευρώ που του ήρθε το “κανόνισε” ο πεθερός του.
Αυτή είναι ίσως και η διαφορά μας με την Αγγλία. Ο Αγγλος δεν περιμένει τίποτα από τους γονείς του. Μπορεί να μην παίρνει πολλά χρήματα αλλά παίρνει όσα του χρειάζονται για να είναι ανεξάρτητος.
Στην Ελλάδα είναι πλέον κοινό μυστικό ότι οι γονείς θα βοηθήσουν «το παιδί», ότι θα τους αγοράσουν ένα αμάξι, ότι θα μαγειρέψουν και ένα πιάτο φαγητό για τα παιδιά που δουλεύουν μέχρι αργά (αλλά δεν πληρώνονται), και ότι θα κρατήσουν το εγγονάκι γιατί δεν υπάρχει οικονομική δυνατότητα για να το στείλουν στο παιδικό σταθμό. Οι εταιρείες στην Ελλάδα το γνωρίζουν και για αυτό και κλείνουν το μάτι στους υπαλλήλους τους συνωμοτικά όταν ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας.
Όσο οι νέοι πριμοδοτούνται από γονείς και πεθερικά με σπίτια, αυτοκίνητα και χρήματα που απέκτησαν από τα προηγούμενα «καλά» χρόνια θα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε με ένα μισθό 700ευρώ να ζήσουμε αξιοπρεπώς.
Όσο υπάρχουν ακόμα τα πεθεροδάνεια οι καφετέριες θα είναι γεμάτες από Έλληνες και τα χωράφια από μετανάστες…
Πηγή: capital.gr
