Τρεις ημέρες πριν την εκλογική αναμέτρηση, τα μυστικά γκάλοπ δίνουν και παίρνουν, σημασία έχει όμως ότι στην τελική ευθεία θα πρέπει να επικρατήσει λογική, σύνεση αλλά και αντίληψη των ρίσκων και των ευκαιριών που θα υπάρξουν την επόμενη ημέρα.

Είναι προφανές ότι υπάρχει δυνατότητα ελαστικοποίησης των όρων του προγράμματος με πιο μακροχρόνια προσαρμογή, υποκατάσταση μέτρων τα οποία καταγράφονται ως αναποτελεσματικά και ενίσχυση ενός επενδυτικού πακέτου που χρειάζεται η οικονομία για να εξέλθει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Από την άλλη πλευρά όμως είναι παράλογο να τα θέλουμε όλα δικά μας, δηλαδή να μην υπάρξουν θυσίες και το κυριότερο να «ξεβρακώσουμε» το τραπεζικό σύστημα με το ύψος των εκροών που διαπιστώνονται τις τελευταίες ημέρες. Το γεγονός μάλιστα ότι αυτό έχει αρχίσει να περνά στα διεθνή μέσα δείχνει για μια ακόμα φορά την εικόνα μιας κοινωνίας σαλταδόρων, οι οποίοι από τη μια πλευρά δεν θέλουν να εφαρμόσουν τίποτα από μια σειρά μέτρων και από την άλλη βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό ενισχύοντας τις προϋποθέσεις χρεοκοπίας την ώρα που EFSF και ΕΚΤ προσπαθούν να κρατήσουν όρθιες τις ελληνικές τράπεζες.

Η νέα κυβέρνηση οφείλει να ασκήσει εξονυχιστικούς ελέγχους στο μεγαλύτερο δυνατό σημείο και να εντοπίσει παραβάσεις φορολογικές σε όσους όχι μόνο έχουν βγάλει «μαύρο» χρήμα αλλά και το μετακινούν στο εξωτερικό εκμεταλλευόμενοι τα κενά του συστήματος.

Η ελληνική οικονομία μπορεί να είναι στο καναβάτσο, όμως μετά και την παρέμβαση Obama διαφαίνεται καλή πρόθεση σε κορυφαίο διεθνές επίπεδο να μας δοθεί μια ακόμα ευκαιρία. Για να μην αποδειχθούμε λοιπόν ότι είμαστε κάλοι μόνο σε αερολογίες και θεωρητικολογίες στο αντιμνημονιακό μέτωπο, θα πρέπει την Κυριακή να εκλεγεί κατάλληλη κυβέρνηση που θα μπορεί να ζυγίσει το νέο πακέτο, να το διαπραγματευτεί αξιόπιστα και να οδηγήσει την χώρα σε πρώτη φάση στην σταθεροποίηση. Τα αδιέξοδα στα οποία οδηγείται σταδιακά η οικονομία της Ισπανίας αλλά και το διαφαινόμενο πρόβλημα στην Ιταλία θα δημιουργήσουν ασφυκτικό περιβάλλον για αλλαγές στο σχεδιασμό της Ευρώπης, όπως τον έχουν στο μυαλό τουλάχιστον οι Γερμανοί. Για να πάρουμε όμως στη Σύνοδο Κορυφής στις 28 Ιουνίου, θα πρέπει να δείξουμε ότι ξέρουμε τις μας γίνεται και είμαστε αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα με τόλμη και αποφασιστικότητα.

Σύμφωνοι, οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων ήταν μέτρα ανάλγητα και αναποτελεσματικά. Όμως και η διατήρηση από το 2010 ενός δημοσίου – μαμούθ χωρίς καμία εθελουσία έξοδο για δημοσίους υπαλλήλους και χωρίς καμία αποκρατικοποίηση, αποδεικνύουν την εσαεί φαυλότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος . Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα ανατραπεί!

Του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη

Πηγή: capital.gr