Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια χώρα που την λέγαν "Δήμος"

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια μικρή χώρα  που την λέγανε «δήμο». Η χώρα αυτή είχε μια μεγαααααααλη βασίλισσα την «Βαμβακένια».
Η «Βαμβακένια» ήταν συνεπαρμένη και απορροφημένη  από τα μεγαλεπήβολα σχέδια που είχε οραματιστεί ένα καλοκαιρινό βράδυ στις μεγάλες γιορτές της χώρας της, σε στιγμές της «Ξέρηχης Πλώρης» εμπνεύστηκε τις «Πλαστικές Σαρδαναπιάσεις».  

Εξαιτίας της μεγάλης απορρόφησης είχε αφήσει σκόρπιους τους διάφορους δούκες, δούκισσες, πρίγκιπες και πριγκηπέσες. Η κατάσταση είχε ξεφύγει και η μεγαλύτερη δυσκολία παρουσιαζόταν στις μετακινήσεις των κατοίκων.
Τα δρομάκια της χώρας είχαν κατακλυστεί από τα πολυτελή «καλάμια» των διαφόρων αρχόντων που προανέφερα. «Καλάμι» ήταν το μεταφορικό μέσο της εποχής εκείνης.

Κάθε πρίγκιπας είχε  και το δικό του μικρό βασίλειο. Για παράδειγμα η πριγκηπέσα Δουλάκη ήταν υπεύθυνη για τα «μουρμούρια», ξέρετε γνωστό είδος ψαριού, όπου είχε μεγάλες εγκαταστάσεις για εκτροφή τους η «δήμος». Τη θέση αυτή την  πήρε διότι παλιότερα δούλευε σε ψαράδικο και πουλούσε ψάρια, βέβαια δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο, αλλά αυτά έχει η ζωή.
Όπως όλοι συνήθως οι πρίγκιπες, έτσι και αυτή είχε συμβούλους, παρα-συμβούλους και γενικώς διάφορους να τη στηρίζουν. Ένας εξ’ αυτών ο ιχθυνολόγος «Τσιχλονίκος».

Τα δωμάτια τους ήταν δίπλα-δίπλα, στιγμή δεν μπορούσε χωρίς τον «Τσιχλονίκο», κάποιοι λένε πως ο λόγος ήταν το γεγονός πως ήταν τόσο άσχετη με τα «μουρμούρια» και το πώς τα κουμαντάρεις που όλα τα έκανε και τις τα έλεγε ο «Τσιχλονίκος» της.

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές έγινε ρεζίλι στα «σκυλιά» από την ασχετοσύνη της. Βρε τι να της γράφει τι θα πει, και να τα διαβάζει σαν ποίημα στις μεγάλες «χωρικές συνάξεις». Βρε τι να εισηγείτο φόρους για 4 τάλαντα και να επιλέγει 24. Ο «Τσιχλονίκος» αλλά και οι υπόλοιποι την είχαν πάρει χαμπάρι.

Το θράσος όμως αυτής της βασιλοπούλας είναι που ενώ ήταν χωρίς γνώση, νόμιζε ότι ήταν ο σωτήρας του ενυδρείου με τα «μουρμούρια».. Αφήστε που μια φορά πιάστηκε στα πράσα, όταν προσπάθησε να βάλει την «κόρη» της από το «παράθυρο» του μεγάλου «Παλαταρχείου», κάτι που απαγορευόταν από τους νόμους της εποχής. Μεγάλος χαμός ξέσπασε πλάκωσαν και οι «Ελεγκτές Χωρικής Διοίκησης», φυσικά φρόντισε η μεγαααααλη «Βαμβακένια» να το κάνει μια… χαψιά και ούτε γάτα, ούτε ζημιά..

Η «Βαμβακένια» βέβαια  είχε πολλούς άρχοντες με τα καλάμια τους, όμως ο καθένας έχει την ιστορία του και θα σας την πούμε άλλες φορές.

Όπως σε όλα τα παραμύθια η κατάσταση που περιγράφεται είναι εντελώς υποθετική τα πρόσωπα φανταστικά και δεν έχει να κάνει με πραγματικές καταστάσεις ή δήμους.